ملوك mulūk
A ملوك mulūk, s.m. pl. (of malik), Kings.
ملائِك malāʼik pl. of ملك malak
A ملائِك malāʼik (pl. of ملك malak), = P ملائکه malāʼika (for A. ملائکة malāʼikat), s.m. pl. Angels.
مليك malīk
A مليك malīk, s.m. A king (i.q. malik, q.v.).
ملك malik said to be contrac. fr. mālik, act. part. of ملك 'to possess,' c.
A ملك malik (said to be contrac. fr. mālik, act. part. of ملك 'to possess,' &c.), s.m. A king; a title of honour or respect (in India it is com. given to camel-men, prob. as signifying 'possessor, owner'):—malikuʼt-tujjār, s.m. Prince of merchants, a title given to the chief merchant in a city:—malik-zāda, s.m. 'King's son,' a prince:—malikuʼsh-shuʻarā, s.m. Prince of poets; poet laureate (syn. rāj-kavi).
ملك mulk inf. n. of ملك 'to possess,' c.
A ملك mulk (inf. n. of ملك 'to possess,' &c.), s.m. Dominion, sovereignty, rule, reign; a kingdom, realm, state, country, territory, region, land:—mulk-dārī, s.f. Ruling, rule, sway, government, dominion, empire:—mulk-rānī, s.f. Carrying on the government (of), ruling; rule, sovereignty, absolute sway:—mulk-sitānī, s.f. Taking of a kingdom or kingdoms; conquest:—mulk-se ḵẖārij karnā (-ko), To expel from a country, to banish, exile:—mulk-gīrī, s.f. Conquest, territorial conquest, annexation; sovereignty; political affairs;—progress of a sovereign through his dominions.